Familie Kuipers

Donderdag

Na een slechte nacht gaan we al moe op pad. Corrie heeft ongeveer 1,5 uur geslapen. Ik iets meer, maar na de afgelopen dagen voel ik me ook niet zo fit. We stouwen de auto vol en sluiten het huis af. En op weg naar het hotel. Waze geeft aan dat we er rond twee uur zijn. Dat is te vroeg, we kunnen er pas om vier uur in. Als we zo’n 500 van de 800 kilometer hebben afgelegd besluiten we om vlak voor Dijon de snelweg te verlaten. De tolwegen zijn saai en als je moe bent is dat niet aan te raden.

We hadden beter even verder van de snelweg af kunnen gaan, nu moeten we dwars door Dijon. En in zo’n drukke stad mis je snel een afslag. Als we na een uur de stad weer uit zijn, gaan we op zoek naar caches. Parkeren blijft een probleem. We doen alleen Digue de Villegusien. Een eenvoudige cache bij een stuwmeer.

In Toul missen we weer een voorsorteervak en als ik een weg in sla om te keren zitten we toch op de snelweg. Ach, zo kunnen we mooi twee keer genieten van het zicht op de mooie kathedraal. We moeten hier zeker nog een keer heen. Er liggen ook mooie trails in de omgeving.

Als we eindelijk bij de B&B zijn, staat er nog een andere auto. Nederlanders.
We worden hartelijk ontvangen en besluiten, ondanks het meegebrachte brood, ham en cola, mee te eten. Er is geen kaart, eten wat de pot schaft.
Nadat we ons hebben opgefrist schuiven we aan. Er zijn twee tafeltjes bezet, het restaurant is verder leeg.

Het diner is werkelijk verukkelijk. Klassiek frans. Canard en Foie Gras. Vier gangen lang genieten. Heerlijk glas wijn er bij.

Voldaan kruipen we in ons heerlijke bed. Het is stil en donker.

Vrijdag

Corrie slaapt 11 uur aan een stuk. We worden beide heerlijk uitgerust wakker. Heerlijk bed, fantastische kamer. Het ontbijt is eenvoudig, maar wat er is, is van hoge kwaliteit.

We nemen afscheid van het echtpaar dat de B&B runt en gaan op weg. Er is geen internet, dus gokken we natuurlijk weer de verkeerde route. Als Waze ook wakker is moeten we keren en gaan we echt op weg. Helaas worden we om Luxemburg een geleid en moeten we duur tanken in Nederland. Ik snak nu al naar mijn frietje en een frikandel speciaal en mijn eigen bed.

De laatste dag van onze vakantie is bijna voorbij. Het huis is opgeruimd. Alles is spic en span. Morgen nog even de laatste apparatuur van het stroom halen en dan vertrekken we naar La Fererme Blanche in Bernécourt, om vrijdag weer door te reizen naar huis.

De afgelopen twee dagen hebben we niet veel gedaan. Korte nachten en een gebrek aan vitamines (we hebben alleen een overdosis vitamine D gehad) binden ons min of meer aan het huis. We doen wat boodschappen, ik doe een middagdutje, we liggen wat in het zwembad, spelen Abluxxen en kijken wat TV. Onderweg naar de supermarkt pakken we nog snel Chemin des Tuilières op. Niks bijzonders. Zoals de meeste caches hier.

Elke keer als we van Draguignan naar het huis rijden, zien we rechts Pizza-Brasserie Famiglia. Het is er zo rond lunch tijd altijd druk. We besluiten daar te gaan eten. Dan hoeven we vanavond niet te koken. Dat was een hele ervaring. Je bent van harte welkom. Er zitten alleen ‘locals’ die elkaar goed kennen. Er wordt telkens bij binnenkomst gekust en handen geschud. We voelen ons een beetje als indringers bij een familiefeestje.

De kok is hartelijk en luidruchtig. We bestellen ‘Plat du Jour’ en zien wel wat we krijgen. Nou, dat is niet mis. Een heerlijke op de plaat gegrilde entrecote, vergezeld door een heuvel frites en wat sla. En natuurlijk de stukjes stokbrood en het flesje water. Als dessert nemen we koffie. Ik vergeet aan te geven dat we een ‘Americano’ willen. En zo gebeurt het maar weer dat Corrie haar eerste espresso drinkt. Eens maar nooit weer.
Bij het vertrek vraagt de kok nog eens nadrukkelijk of het gesmaakt heeft en is zichtbaar blij als ik hem een compliment geef. We gaan hier vast nog wel een keer eten. Voor de prijs hoeven we het niet te laten. McDonalds is duurder.

’s Middags nemen we nog een duik in het inmiddels afgekoelde water. Net geen 20 graden. Normaal zou het winterdek er al op zitten. Maar die gekke Hollanders nemen nog steeds een duik.
Daarna wordt alles gestofzuigd en gedweild. We wassen met de hand af. Doen nog wat spelletjes en gaan op tijd naar bed. Morgen om 08:00 uur willen we rijden.