Familie Kuipers

Nog niet helemaal bijgekomen van de vakantie doen we rustig aan. Het is nog mooi weer, dus wat is er leuker dan een rondje te rijden in de MX-5.

Corrie ziet de labcache OFZE2022 – Explore ‘Explore “Oostelijk Flevoland”. Deze heeft 7 punten, verspreid over Oostelijk Flevoland.

De eerste stop is in Swifterbant. De vraag kunnen we vanuit de auto oplossen. Het navigatiesysteem in de auto heeft een super handige functie voor het ingeven van coördinaten. Erg handig, vooral als je stil staat. Zodra je gaat rijden werkt het touch-screen niet meer.

Daarna gaat de rit naar Lelystad. Hier moeten we wel even uit de auto om het juiste antwoord te vinden.

Op weg naar Harderwijk. Corrie wil graag een Milkshake. Helaas ga ik er van uit dat we niet langs de McDonald’s rijden we door naar het volgende punt. Even opletten bij de nieuwe verkeerssituatie bij Zeewolde. De kaart in de auto is verouderd. Ook dit punt wordt snel gevonden.

Dan gaan we naar Dronten. Ook hier moeten we de auto uit. We nemen een kopje koffie. Helaas was de appeltaart op.

Nog twee punten te gaan. Bij Ketelhaven moeten we even twee keer langs het gebouw rijden waar de vraag over gaat.

De laatste stop is bij Roggebotsluis. We rijden lekker over de dijk en de beantwoorden de vraag al rijdend.

Daarna over de ‘oude weg’ via kampen naar Jasper en Marjolein. We eten daar mee en geven Thijmen de souvenirs die we uit Marokko hebben meegenomen.

Almere heeft bij ons geen goede naam. Wij denken er over al een overloopgebied van Amsterdam. Enige tijd terug is de trail Almere Fietstrail online gekomen. 100 caches en een bonus. Deze waren vrij snel opgelost (met wat hulp van geoleaks).

We parkeren de auto bij nr 1, de kemphaanlaan. Er is op dit tijdstip nog ruimte genoeg. Na een paar kilometer verbazen we ons al over de natuur. Het gebied is amper vijftig jaar oud, maar voelt al volwassen.

De trail is afwisselend. Een stukje langs de rand van Almere, langs de Oostvaardersplassen en over de Oostvaardersdijk, met harde tegenwind. Het enige stukje wat tegenviel was door Almere Haven. Dat is even zoeken naar de juiste route.

Er is veel bijvangst mogelijk. In het begin fietsen we zo nu en dan om. De caches die niet tot de trail behoren, kosten over het algemeen wat meer tijd. Bij Uitkijkheuvel Het Stort was het bijvoorbeeld erg druk. De heuvel stond vol vogelaars op zoek naar de Slangen Arend. Ze lieten wat vage foto´s zien van wat mij betreft elke roofvogel had kunnen zijn.

We raken steeds meer op elkaar ingespeeld om trails te doen. Mijn e-bike helpt ook om de sfeer goed te houden. Met deze wind 60 km afleggen had wel invloed gehad op mijn humeur.

Op de terugweg gaan we nog ´even´ langs de KFC in Lelystad. Hoezo druk. Het duurde ruim 30 minuten voor onze bestelling klaar was.

In totaal hebben we vandaag 60 Km gefietst en 113 caches gevonden.

Na een dag hard werken even de benen strekken om toch mijn stappen te halen. Na de lange reeks afgelopen zomer. 10.000 stappen per dag en dat 105 dagen achtereen, start ik nu met een nieuwe reeks. Nu nog 7500 per dag. Dat gaan we weer opvoeren naar 10.000 als het wat langer licht is.

We moeten ook nog een cache doen vandaag. Ik ga te voet naar Emmelerbos # 2. Lastig te vinden. Goed verstopt. Ik moest het op mijn telefoon doen. Dat is altijd wat lastiger. Het leek wel een kwartier dat ik heb lopen zoeken. Later zag ik op mijn track dat het maar 4 minuten was.

Vanmiddag gaat het regenen. We gaan vroeg op pad om in Blokzijl een lab-cache op te pakken. Inclusief bonus weer zes caches er bij. En gelijk hebben we dan 15 november weer afgevinkt.

Het is een leuke, korte wandeling. De vragen zijn eenvoudig. Natuurlijk kennen we Blokzijl. Dat neemt niet weg dat je toch anders kijkt naar het dorp. De bonus ligt vlak bij de auto. Ook mooi.

Omdat het nogal vlot is verlopen besluiten we om ook gelijk maar even een rondje Vollenhove te doen. Ook daar zijn we wel bekend. Alleen zijn de historische tuinen wat lastig te vinden. Na twee rondjes te hebben gelopen om de ommuurde tuin lezen we nog even de tekst. En ja hoor. De rode knop gemist.

De bonus ligt een heel eind buiten het dorp. Je zou de auto kunnen pakken, maar wij besluiten om het stuk te gaan lopen. De bonus is verder wel snel te vinden.

Al met al twee leuke routes. Net voor de regen zijn we weer terug.

Dat was even puzzelen met Rol_Maat. Eenmaal gevonden heeft Corrie hem opgepakt. Ik kan er dus niks over zeggen.

Hmm. Vreem zo’n berichtje schrijven.

De vorige poging was niet zo’n succes. We gaan nu met een versterkte hengel de serie Kamperhoekeiland proberen. De eerste ziet er goed uit. Een petling en een draadje. We hoeven de hengel niet te versterken en pakken hem zo uit de boom. Appeltje eitje.

De volgende twee kunnen we niet vinden. De vierde dan wel weer. Die is uit de boom gewaaid. We hebben geen zin om terug te lopen om te kijken of de vorige twee ook uit de boom zijn gevallen.

Met een stijve nek van het naar boven turen lopen we naar de laatste. Die is snel gespot en hangt belachelijk hoog. We verlengen onze hengel met een anderhalve meter tentstok. Totaal is hij nu zo’n acht meter. Het totale bereik van 10 meter is nog niet genoeg. Wat voor hengel heb je wel niet nodig? Ik denk dat we vanaf nu hengelcaches maar laten voor wat ze zijn.

Op naar Zo hard als steen 1 ?. Gewoon lekker standaard caches. Goed verstopt tussen de stenen van de dijk. Lastig maar te doen. Mooi uitzicht op de ketelbrug. Een goede afsluiting van de middag. We hebben ook lekker onze stappen gedaan. 12K aan stappen. Jammer dat ik het gisteren niet heb gehaald (eigen schuld, luiheid). Anders had ik nu 11 dagen op rij gehad.

Het wordt stormachtig weer vandaag. Toch willen we vandaag een cache doen om weer een dag in de kalender af te strepen. Vlak bij ons huis ligt een vrij nieuwe cache: ondersteboven .

We hadden al iets gelezen over een magneetje, dus maar even de magneet meenemen. Aangekomen op de plek van bestemming draait de kompasnaald van mijn gps alle kanten op. Vreemd. Ineens weet ik het. De magneet die we laatst gekocht hebben is zo sterk dat ik hem niet in mijn jaszak moet dragen maar in mijn rugzak.

De cache ligt op een plek die niet bijzonder is. Erg druk met mensen die de hond uitlaten of stelletjes die elkaar uitlaten. We moeten op de grond gaan liggen om hem te pakken. Daar hebben we geen zin in. We gaan weer naar huis om een tooltje te maken met ijzerdraad en lopen weer naar de cache.

Nu is hij snel naar boven te halen. We beschrijven het vochtige logrolletje en duwen de cache weer voorzichtig op zijn plaats. We laten hem iets hoger boven het water hangen. Anders verdwijnt hij bij de eerste golven. Dat zou niet de eerste keer zijn. Al met al, een matige cache in een matige omgeving.