Familie Kuipers

Gisteren zijn we aangekomen in Ede-Wageningen. We hebben een heerlijke dag gegeocached en hebben de nacht doorgebracht in het Fletcher hotel. We hebben heerlijk geslapen en een heerlijk ontbijt gehad.

Het wolkendek belooft niet veel goeds. Toch trekken we de (nog droge) schoenen aan en besluiten we de serie Nichoir le Mysterie te gaan fietsen.
Het eerste stuk is lastig op de fiets te doen. De grond is drassig en eigenlijk op een normale fiets niet te doen. De caches zijn echter zo leuk dat we besluiten door te gaan tot de laatste.

In de loop van het traject wordt de omgeving mooier en valt het beter te doen op de fiets. Dit in tegenstelling tot het weer, dat steeds slechter wordt. Al vrij snel houdt het op met zachtjes regenen en valt het met bakken uit de lucht. We schuilen even in een fietsenstalling.
Op twee na hebben we alles snel op kunnen lossen. #8 hebben we verkeerd over genomen en #14 kwamen we niet uit. Zoals gewoonlijk maken we ons niet druk om de bonus.

Terug bij de auto heeft Corrie geen gevoel meer in haar handen van de kou. Ik heb natte sokken en dus heel koude voeten. Snel de auto in en naar huis. Het waren twee geweldige dagen.

Vandaag zijn we 29 jaar getrouwd. We besluiten om dit met z’n tweetjes te vieren met een hotelovernachting in Wageningen. Natuurlijk gaan we ook de nodige caches oppakken. We gaan vroeg op weg om de serie Gewoon omdat het kan op te pakken. We parkeren de auto bij de militaire begraafplaats en beginnen bij NR 60. Het begint gelijk al moeilijk. Corrie heeft geen kaarten op de gps en ik geen caches. Dat is lastig route bepalen.

We hebben ook geen laptop mee, dus even rechtzetten is geen optie. Vervolgens blijkt een groot deel van de route afgesloten te zijn en moeten we het mooie fietspad langs het Valleikanaal verlaten. Zo lopen we een aantal caches mis.

Het is erg koud. Corrie is er niet echt op gekleed. We gaan Ede in op zoek naar een warme sweater. Bij de ANWB vinden we een mooie. Het is nu ook voor Corrie goed vol te houden.

De trail is leuk, maar niet bijzonder. Er zit geen volgorde in. De meeste zijn goed te vinden. Als we ze niet snel kunnen vinden slaan we ze over. Als je lang blijft zoeken kan je de tijd beter besteden om een aantal andere te pakken.

Op de weg terug naar de auto pakken we nog een paar extra caches mee. Dat zijn stukjes van andere trails en losse caches. Ik ga ze hier niet opnoemen. Er zitten geen bijzondere caches bij.

Eind van de middag checken we in Fletcher Hotel-Restaurant De Wageningsche Berg. We eten een hapje in Wageningen.

Als we de ogen open doen piept het zonnetje de slaapkamer binnen. We gaan naar buiten. Toch moet ik eerst nog een hoofdstuk doorworstelen voor mijn studie. Laat ik dit keer maar gelijk beginnen met de volgende les in plaats van alles in de laatste drie dagen te proppen.

Vanochtend hebben de de accu van de fiets van Corrie vast aan de lader gelegd. Die heeft de hele winter in de bijkeuken gelegen en is niet helemaal opgeladen.

Na het ontbijt de bandjes even op spanning brengen en de fietsen achter de auto gemonteerd. Eten, drinken, tools en batterijen ingepakt en op weg naar Joure.

Bij de eerste ‘De “oude” tramweg‘ de auto geparkeerd en op weg. De trail bestaat uit een aantal multies, traditionals en letterbox caches. Ze zijn allemaal goed te vinden. Hoewel we bij eentje wel even hebben moeten zoeken. Daarvoor konden we de boom in. Het fietsen over de ‘oude tramweg’ is niet altijd even gemakkelijk. Het zal voor de passerende automobilisten vast wel een vreemd gezicht zijn, twee mensen door de berm te zien fietsen terwijl er aan de andere kant van de weg een luxe fietspad ligt. Helaas konden we nr 25 niet vinden. Die zal we gesneuveld zijn bij snoeiwerkzaamheden.

Onderweg zijn we team sherpa! tegengekomen. Zij moesten nog een restje van de trail doen. Tijdens de mislukte poging om nr 25 te vinden wisten zij ons te overtuigen om nog een stukje om te fietsen voor twee extra caches, waarvan één een echte aanrader.

Wij dus op weg. De eerste was Zicht op de Langweerder Wielen. Als je onder de 1.8 meter bent kan je deze niet vinden. Ik zag hem net liggen. Corrie had hem nooit gevonden. Vervolgens op weg naar Fiskje oan ‘e mar (Vissen op het meer volgens google translate). Dit is een juweeltje. Leuk gedaan en bijzonder dat deze niet geript wordt. Dat is denk ik het verschil tussen het noorden van Nederland en de rest. De cache ziet er leuk uit, hoe kom je op het idee. Een super afsluiting van de dag.

Op weg naar de auto, voorbij McDonalds (2 stuks!) en op de naar de frituurpan thuis. Want: een cache dag sluiten we af met een frietje.

Nadat we Asterix en de toverdrank hebben gevonden hebben we nog wel zin in nog een stukje lopen. In de auto vinden we op onze telefoons de trail “Joe Airport”. Deze ligt op weg naar huis, dus die pakken we nog even mee.

Als we de auto bij de eerste cache hebben geparkeerd komt er een team aan die net de ronde hebben afgerond. Hij schijnt leuk te zijn. Vol goede moed gaan we op pad. De trail bestaat uit 15 caches en een bonus. De caches zijn gemakkelijk te vinden. Ze zijn allemaal redelijk groot. Er zit een multi tussen. Geen idee waarom. Het is een eenvoudige projectie. De route gaat in het begin door het buitengebied. Het laatste stukje is minder leuk, dat gaat even door een industrieterrein.

Als je wat minder goed ter been bent is de bonus niet te doen. Je moet een sloot oversteken waar een laag water in staat. Springen gaat prima als je Mike Powell heet. Ik spring niet zo ver en kon gelukkig gebruik maken van een tegel die net onder de waterspiegel lag. Mijn wandelschoenen zijn in elk geval waterdicht. Natuurlijk zijn we al blij dat we een bonus te pakken hebben. Dat is wel eens anders.

Vanmorgen vroeg vertrokken naar Apeldoorn. Het is elke keer weer een keuze maken tussen al die mooie multies daar. Vandaag viel de keuze op Asterix en het recept van de Toverdrank.
De rugzak gevuld met voldoende foerage en een kilo of zeven totaal overbodige tools en gadgets, wandelschoenen aan en op weg.
We waren de eerste auto op de parkeerplaats. De route is goed te doen en de waypoints zijn allemaal keurig verzorgd. Alles gefotografeerd om maar niets te missen bij het eindpunt. De bepaling van het eindcoördinaat verliep niet voorspoedig. Om de sfeer niet te verpesten hebben we de hint maar even bezocht. Daarna was het eindpunt snel bepaald. De eindcache is ook een juweeltje.
Al met al een aanrader.

Vandaag maar even kijken naar fietskleding. Ik ben nu 17 kilo kwijt en mijn huidige shirtjes zitten te ruim. Voor zover ik mij kon herinneren zat er een winkel met Castelli kleding. Helaas die is blijkbaar weg.

Eigenlijk heeft het geen nut om naar Batavia stad te gaan. We komen er elke keer zonder aankopen uit. Het kost ons alleen EUR 3.00 aan parkeergeld.

Op de terugweg rijden we een stukje om. De reden is dat we toch nog een paar geocaches op willen pakken. Als eerste rijden we langs Het boeren FLEVOland. Lastig om hier met de auto te stoppen. Met de modderige bermen moet je hem wel op de kruising zetten. Gelukkig is de cache zeer snel te loggen.

Omdat we toch door Dronten rijden ga ik nog even met twee telefoons op schoot wat Ingress spullen verzamelen. Tot onze verbazing is Dronten niet meer helemaal L8 Blauw. Toch hebben we ons arsenaal wat aan kunnen vullen met L8 bursters en resonators.

Vlak bij de snelweg rijden we nog even langs Oeverzwaluwen. Geregeld zie ik iemand hier stoppen als ik van mijn werk naar huis rijdt. Nu pakken we hem zelf even. Ook deze cache is snel gevonden. Ondanks het feit dat de elektronische kompas op onze telefoon niet werkt.

Net als gisteren is het moeilijk de stappen te halen. Het weer is redelijk en we gaan op pad om ons dagelijks doel te halen. We parkeren de auto bij het Scouting terrein en lopen een rondje langs de Lemstervaart. We zijn op zoek naar TB Hotel Underground. De cache is groot. Heel groot. En hij ligt gewoon zichtbaar op in een kuil. Toch doen we er nog bijna een half uur over om hem te vinden.

Op de terugweg spelen we nog wat Ingress. Het hele beeldentuintje is neutraal. Die kunnen we mooi nog even groen maken en wat kleine veldjes leggen.

Weer een tekort aan stappen. Ik heb geen zin om daar wat aan te doen. Corrie wil wel graag de 10.000 stappen halen. Dan ga ik voor de gezelligheid graag mee. In de wellerwaard ligt Wellerwaard 10 op ons te wachten. Corrie en Kirsten zijn er al een keer geweest. Toen had je nog een stukje metaal nodig om de magneet uit een kokertje te vissen. Die hadden we nu (in de vorm van onze prikstok) bij ons. De cache is nu gewoon te pakken. Tsja. Verder valt er niet veel te vertellen, dus laat ik het hier maar bij. Volgende keer weer foto’s en een uitgebreid veraal.

Het is weer tijd om te gaan geocachen. Het is prima weer. Een beetje koud maar droog. Deze middag gaan we op bezoek bij familie. We hebben de ochtend mooi de tijd om wat caches te gaan lopen. Al snel zien we een trail in de buurt van Appelscha. De serie heet Gijs gaat picknicken. De parkeerplaats is snel gevonden en er is nog plek genoeg. Het lijkt niet handig om de caches op volgorde van nummers te volgen. Dus doen we ze maar zoals het ons goed dunkt. Ze zijn niet allemaal even gemakkelijk te vinden. We hebben er acht gevonden en vier niet. Die zijn blijkbaar lastig te vinden, we zijn in elk geval niet de enige. Dat frustreerd wel. Als je er niet goed tegen kan dat de hint niets zegt en de caches erg moeilijk verstopt zijn, zou ik deze niet doen. Ondertussen nog even De pluche beer en zijn verloren schat. opgepakt. Dit is waarschijnlijk ooit een mooie puzzel geweest. Helaas is het slotje verdwenen en de puzzel zelf stuk. Jammer dat deze, ondanks enkele opmerkingen, niet even wordt gerepareerd.

Zondag is altijd een lastige dag om je 10.000 stappen te halen. Loop je door de weeks op je werk en tijdens de lunch al gauw de helft, moet je op zondag het hele traject in een keer lopen.

Vandaag besluiten we om de caches in de Zuiderd (wijk in Emmeloord) op te pakken. Als eerste lopen we naar achter de kabels. Deze is niet lekker ingemeten. Maar de hint is duidelijk. Toch twijfelen we nog lang door de gigantische afwijking. De CO komt ons even helpen. We praten nog even na over geocachen in het algemeen. De cache is leuk verstopt. Het blijft echter een voortuincache, dus niet ons ding.

Vervolgens wandelen we naar Met uitzicht op de volkstuinen. Helaas. Deze kunnen we niet vinden. Ook hier wijst de GPS 13 meter aan de andere kant van de sloot. Volgens mij meet iedereen in met een telefoon in plaats van een GPS.

En dan naar Vogel zoekt huis 4. Net de eerste drie hadden we niet veel geluk. Het duurt even voor we door hebben wat de bedoeling is. Met wat doorzettingsvermogen krijgen we het slot open.

Dus vol goede moed op naar Aan de Akker. En deze laat zich ook niet vinden. Ondanks de duidelijke hint. Na lang zoeken geven we de moed op en lopen we naar Op Urk achter Lemmer. Helaas. Het wordt eentonig, maar ook deze kunnen we niet loggen.

Een beetje geïrriteerd lopen we weer terug naar de auto. Deze actie heeft mijn gevoel over stadscaches niet verbeterd. Laat mij maar lekker door het bos lopen.